🌸🌺🌹🌷🏵️🌷🌹🌺🌸ਮਾਹਾ ਮਾਹ ਮੁਮਾਰਖੀ ਚੜਿਆ ਸਦਾ ਬਸੰਤੁ ॥ਪਰਫੜੁ ਚਿਤ ਸਮਾਲਿ ਸੋਇ ਸਦਾ ਸਦਾ ਗੋਬਿੰਦੁ ॥੧॥🌸🌺🌹🌷🏵️🌷🌹🌺🌸੧ ਚੇਤ — March 14• ਅਰੰਭ ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਨਾਨਕਸ਼ਾਹੀ ੫੫੬• ਗੁਰਗੱਦੀ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਹਰਿਰਾਇ ਸਾਹਿਬ ਜੀਖ਼ਾਲਸਾ ਜੀ ਨੂੰ ਨਵੇਂ ਬਾਰਹਮਾਹ (ਸਾਲ) ਦੇ ਆਰੰਭ ਤੇ ਨਾਮ ਬਾਣੀ ਦੀ ਤਤਪਰਤਾ ਤੇਜ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਅੱਗੇ ਅਰਦਾਸ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਜੀ।💐💐💐💐💐💐💐ਕਿਰਤਿ ਕਰਮ ਕੇ ਵੀਛੁੜੇ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਮੇਲਹੁ ਰਾਮ ॥ ਚਾਰਿ ਕੁੰਟ ਦਹ ਦਿਸ ਭ੍ਰਮੇ ਥਕਿ ਆਏ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਸਾਮ ॥ ਧੇਨੁ ਦੁਧੈ ਤੇ ਬਾਹਰੀ ਕਿਤੈ ਨ ਆਵੈ ਕਾਮ ॥ ਜਲ ਬਿਨੁ ਸਾਖ ਕੁਮਲਾਵਤੀ ਉਪਜਹਿ ਨਾਹੀ ਦਾਮ ॥ ਹਰਿ ਨਾਹ ਨ ਮਿਲੀਐ ਸਾਜਨੈ ਕਤ ਪਾਈਐ ਬਿਸਰਾਮ ॥ ਜਿਤੁ ਘਰਿ ਹਰਿ ਕੰਤੁ ਨ ਪ੍ਰਗਟਈ ਭਠਿ ਨਗਰ ਸੇ ਗ੍ਰਾਮ ॥ ਸ੍ਰਬ ਸੀਗਾਰ ਤੰਬੋਲ ਰਸ ਸਣੁ ਦੇਹੀ ਸਭ ਖਾਮ ॥ ਪ੍ਰਭ ਸੁਆਮੀ ਕੰਤ ਵਿਹੂਣੀਆ ਮੀਤ ਸਜਣ ਸਭਿ ਜਾਮ ॥ ਨਾਨਕ ਕੀ ਬੇਨੰਤੀਆ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਦੀਜੈ ਨਾਮੁ ॥ ਹਰਿ ਮੇਲਹੁ ਸੁਆਮੀ ਸੰਗਿ ਪ੍ਰਭ ਜਿਸ ਕਾ ਨਿਹਚਲ ਧਾਮ ॥੧॥💐💐💐💐💐💐💐💐ਖ਼ਾਲਸਾ ਜੰਤਰੀ download ਕਰਨ ਲਈ ਕਲਿੱਕ ਕਰੋ ਜੀ।khalsaspirit.com/calendar/
ਹੋਲਾ-ਮਹੱਲਾ(ਖ਼ਾਲਸਾਈ ਰੰਗ ਰਤੜਾ ਯੁੱਧ-ਅਭਿਆਸ)ਬਸੰਤ ਰੁੱਤ ਦਾ ਆਗਮਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸੇ ਸਮੇਂ ਹੀ ਹਿੰਦੂ ਰਹੁ-ਰੀਤੀ ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ ਹੋਲੀ ਭਾਰਤ-ਵਾਸੀਆਂ ਵਲੋਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਤੇ ਰੰਗ ਸੁੱਟ ਕੇ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕਹਿਣੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਇਹ ਇਕ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਇਜ਼ਹਾਰ ਹੈ ਪਰ ਅਗਿਆਨਤਾ ਵੱਸ ਲੋਕ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਸਿਰ ਮੂੰਹ ਅਤੇ ਕੱਪੜੇ ਲਿਬੇੜਨ ਤੱਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਗੰਦੇ-ਮੰਦੇ ਕੈਮੀਕਲ ਯੁਕਤ ਪਾਉਡਰਾਂ ਅਤੇ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਘੋਲ ਬਣਾ ਕੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਉੱਤੇ ਸਿੱਟੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਕਈ ਤਾਂ ਚਿਕੜ ਕੂੜਾ-ਕਰਗਟ ਅਤੇ ਗੰਦਗੀ ਤੱਕ ਵੀ ਸਿੱਟਦੇ ਹਨ। ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬਾਨ ਸਮਾਜ ਦੀ ਇਸ ਕੁਰੀਤੀ ਤੋਂ ਭਲੀ-ਭਾਂਤ ਜਾਣੂ ਸਨ ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਗੁਰਸਿਖਾਂ ਨੂੰ ਨਾਮ ਬਾਣੀ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਅਤੇ "ਹੋਲੀ ਕੀਨੀ ਸੰਤ ਸੇਵ" ਦਾ ਆਦੇਸ਼ ਦਿਤਾ:ਹੋਲੀ ਕੀਨੀ ਸੰਤ ਸੇਵ ॥ਰੰਗੁ ਲਾਗਾ ਅਤਿ ਲਾਲ ਦੇਵ ॥੨॥ਮਨੁ ਤਨੁ ਮਉਲਿਓ ਅਤਿ ਅਨੂਪ ॥ਸੂਕੈ ਨਾਹੀ ਛਾਵ ਧੂਪ ॥ਸਗਲੀ ਰੂਤੀ ਹਰਿਆ ਹੋਇ ॥ਸਦ ਬਸੰਤ ਗੁਰ ਮਿਲੇ ਦੇਵ ॥੩॥ (ਪੰਨਾ ੧੧੮੦)ਇਉਂ ਨਾਮ-ਰੰਗ ਭੁੰਚਣ ਦੀਆਂ ਹੋਲੀਆਂ ਖੇਡਦੇ ਰਹਿਣ ਨਾਲ ਮਨ ਤਨ ਦੋਵੇਂ ਮਉਲ ਉਠਦੇ ਹਨ। ਐਸਾ ਖੇੜਾ ਖਿੜਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਸਦਾ ਹਰਿਆ ਭਰਿਆ ਰਖਦਾ ਹੈ। ਗੁਰੂ ਕਰਕੇ ਸਦਾ ਬਸੰਤ ਬਣੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਗੁਰਬਾਣੀ ਨਾਮ ਦੇ ਚਲੂਲੇ ਰੰਗਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਰੰਗ ਮਾਣਨ ਲਈ ਗੁਰਪ੍ਰਮਾਣ ਸੇਧ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬਾਹਰਲੇ ਰੰਗਾਂ ਵਿਚ ਖਚਤ ਹੋਣ ਤੋਂ ਰੋਕਦੇ ਹਨ। ਤਾਂ ਕਿ ਸਿੱਖ ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਨਾਮ-ਬਾਣੀ ਅਤੇ ਸੰਗਤ ਦੀ ਸੇਵਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਹੋਲੀ ਦੇ ਰੰਗ ਖੇਡਣ ਅੰਦਰ ਵਿਅਰਥ ਨਾ ਕਰਨ:ਮਨੁ ਰੰਗਹੁ ਵਡਭਾਗੀਹੋ ਗੁਰੁ ਤੁਠਾ ਕਰੇ ਪਸਾਉ ॥ਗੁਰੁ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ਰੰਗ ਸਿਉ ਹਉ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥ (ਪੰਨਾ ੪੦)ਅਤੇ ਏ ਮਨ ਰੂੜੑੇ ਰੰਗੁਲੇ ਤੂੰ ਸਚਾ ਰੰਗੁ ਚੜਾਇ ॥ਰੂੜੀ ਬਾਣੀ ਜੇ ਰਪੈ ਨਾ ਇਹੁ ਰੰਗੁ ਲਹੈ ਨ ਜਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ (ਪੰਨਾ ੪੨੭) ਸਤਿਗੁਰ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਜੀ ਵਲੋਂ ਗੁਰਸਿਖਾਂ ਨੂੰ ਨਾਮ ਦੇ ਜੋ ਰੰਗ ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਐਸੇ ਸੁਹਾਵਣੇ, ਮਨਮੋਹਣੇ, ਸੁੰਦਰਾਵਲੇ ਤੇ ਰੰਗਾਵਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਪ੍ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਸਦਾ ਗੂੜੇ ਰੰਗਾਂ ਵਿਚ ਰੰਗੀ ਰੱਖਦੇ ਹਨ-ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਰਾਂਗਿ ਘਣੌ ਅਤਿ ਰੂੜੌ ॥ਦੀਨ ਦਇਆਲੁ ਪ੍ਰੀਤਮ ਮਨਮੋਹਨੁ ਅਤਿ ਰਸ ਲਾਲ ਸਗੂੜੌ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ (ਪੰਨਾ ੧੩੩੧)ਅਤੇਰਤੇ ਰੰਗਿ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਕੈ ਮਨੁ ਤਨੁ ਅਤਿ ਗੁਲਾਲੁ ॥ਨਾਨਕ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਆਲੂਦਿਆ ਜਿਤੀ ਹੋਰੁ ਖਿਆਲੁ ॥੩॥ (ਪੰਨਾ ੧੦੯੭) ਨਾਮ ਰੰਗੇ ਸਿੱਖ ਹੀ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਭਾਂਵਦੇ ਹਨ। ਛੇਵੇਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਵਡਯੋਧੇ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਹਰਿਗੋਬਿੰਦ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਸਿੱਖ ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਜਥੇਬੰਦ ਕਰਕੇ ਸ਼ਸਤਰ ਵਿਦਿਆ ਅਤੇ ਘੋੜ ਸਵਾਰੀ ਦੀ ਰੀਤ ਵੀ ਚਲਾਈ। ਗੁਰਦੇਵ ਪਿਤਾ ਦੇ ਸਪੁੱਤਰ ਅਤੇ ਫ਼ੌਜਾਂ ਦੇ ਜਰਨੈਲ ਦਾ ਨਾਮ ਵੀ ਸ਼ਸਤਰ ਦੇ ਨਾਮ ਉੱਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ‘ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ’ ਜੋ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਨੋਵੇਂ ਗੁਰੂ ਬਣੇ। ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਹਰਿਗੋਬਿੰਦ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨਾਲ ਇਕ ਤਕੜੀ ਫੌਜ਼ ਤਿਆਰ-ਬਰ-ਤਿਆਰ ਗੁਰਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਸੀ। ਮੁਗਲ ਰਾਜ ਨੇ ਗੁਰੂ ਘਰ ਨਾਲ ਟੱਕਰ ਲੈਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਅਤੇ ਗੁਰਸਿੱਖਾਂ ਹੱਥੋਂ ਜੰਗਾਂ ਅੰਦਰ ਮੂੰਹ ਦੀ ਖਾਧੀ। ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਹਰਿ ਰਾਇ ਸਾਹਿਬ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਅਕਾਲੀ ਫੌਜ਼ ਕਾਇਮ ਦਾਇਮ ਰੱਖੀ। ਦਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਪਾਸ ੨੨੦੦ ਘੋੜ ਸਵਾਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਜ਼ਰਾ ਸੋਚ ਕੇ ਵੇਖੋ ਕਿ ਕੀ ਜਾਹੋ-ਜਲਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਮਹਾਰਾਜ ਦੀ ਸ਼ਹਾਦਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮੇਸ਼ ਜੀ ਨੇ ਸ਼ਸਤਰ ਵਿਦਿਆ ਅਤੇ ਘੋੜ ਸਵਾਰੀ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ। ਨਾਮ-ਰਸ ਅਤੇ ਬੀਰ ਰਸ ਇਕੱਠਾ ਹੀ ਚਲਦਾ ਰਿਹਾ।ਦਸਮ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਜੀ ਗੁਰਸਿਖਾਂ ਨੂੰ ਨਿਤ ਨਾਮ-ਰੰਗਾਂ ਵਿਚ ਰੰਗਣ ਲਈ ਸਵੇਰੇ ਸ਼ਾਮ ਅਨੰਦਪੁਰੀ ਵਿਚ ਕੀਰਤਨ-ਅਖਾੜੇ ਸਜਾਉਂਦੇ ਅਤੇ ਸਮੂਹ ਹੰਸ ਮਰਜੀਉੜੇ ਨਾਮ-ਚੋਗ ਚੁਗਣ ਲਈ ਗੁਰੂ-ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਪਰਸਦੇ ਅਤੇ ਚੌਜੀ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ-ਕ੍ਰਿਸ਼ਮਾਇਣੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦੇ ਪਾਤਰ ਹੋ ਕੇ ਰੱਜ ਰੱਜ ਇਲਾਹੀ ਰੰਗ ਦੇ ਛਾਂਦੇ ਭੁੰਚਦੇ। ਕਲਗੀਧਰ ਜੀ ਦੇ ਨੂਰਾਨੀ ਦਰਸ਼ਨਾਂ ਦਾ ਮੁੱਠਾ ਹੋਇਆ ਸੇਵਕ, ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਸੁੰਦਰਾਵਲੇ ਇਕ ਇਕ ਕੇਸ ਤੋਂ ਦੋ ਜਹਾਨ ਵਾਰਨ ਵਾਲਾ ਭੌਰਾ ਭਾਈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਸਾਹਿਬ, ਇਸ ਇਲਾਹੀ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ ਨਿਤ ਨਵੇਂ ਚਲੂਲੇ ਰੰਗ ਮਾਣਦੇ ਹੋਇਆਂ, ਦਸਮੇਸ਼ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ ਨਿਤ ਵਰਤੀਂਦੇ ਹੋਲੀ ਦੇ ਅਨੂਪਮ ਰੰਗ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ, ਆਪਣੀ ਰਚਿਤ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨੰਬਰ ੩੩ ਵਿਚ ਇਉਂ ਕਰਦੇ ਹਨ:ਗੁਲਿ ਹੋਲੀ ਬਬਾਗ਼ਿ ਦਹਿਰ ਬੂ ਕਰਦ ।ਲਬਿ ਚੂੰ ਗੁੰਚਾ ਰਾ ਫ਼ਰਖੰਦਾ ਖ਼ੂ ਕਰਦ ।੩੩।੧।ਗੁਲਾਬੋ ਅੰਬਰੋ ਮਸ਼ਕੋ ਅਬੇਰੀ ।ਚੂ ਬਾਰਾਨਿ ਬਾਰਿਸ਼ਿ ਅਜ਼ ਸੂ ਬਸੂ ਕਰਦ ।੩੩।੨।ਜ਼ਹੇ ਪਿਚਕਾਰੀਏ ਪੁਰ ਜ਼ਾਅਫ਼ਰਾਨੀ ।ਕਿ ਹਰ ਬੇਰੰਗ ਰਾ ਖ਼ੁਸ਼ਰੰਗੋ ਬੂ ਕਰਦ ।੩੩।੩।ਗੁਲਾਲਿ ਅਫ਼ਸ਼ਾਨੀਇ ਦਸਤਿ ਮੁਬਾਰਿਕ ।ਜ਼ਮੀਨੋ ਆਸਮਾਂ ਰਾ ਸੁਰਖ਼ੁਰੂ ਕਰਦ ।੩੩।੪।ਦੋ ਆਲਮ ਗਸ਼ਤ ਰੰਗੀਣ ਅਜ਼ ਤੁਫ਼ੈਲਸ਼ ।ਚੂ ਸ਼ਾਹਮ ਜਾਮਾ ਰੰਗੀਨ ਦਰ ਗੁਲੂ ਕਰਦ ।੩੩।੫।ਕਸੇ ਕੂ ਦੀਦ ਦੀਦਾਰਿ ਮੁਕੱਦਸ ।ਮੁਰਾਦਿ ਉਮਰ ਰਾ ਹਾਸਿਲ ਨਿਕੋ ਦਰਦ ।੩੩।੬।ਸ਼ਵਦ ਕੁਰਬਾਨ ਖ਼ਾਕਿ ਰਾਹਿ ਸੰਗਤ ।ਦਿਲਿ ਗੋਯਾ ਹਮੀਣ ਰਾ ਆਰਜ਼ੂ ਕਰਦ ।੩੩।੭।ਇਸ ਗਜ਼ਲ ਵਿਚ ਆਪ ਜੀ ਬਿਆਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਦੋਂ (ਸਤਸੰਗਤ ਵਿਚ) ਨਾਮ-ਰੰਗ ਰਤੜੀ ਦਸ਼ਾ ਵਿਚ ਹੌਲੀ ਦਾ ਫੁੱਲ ਖਿੜਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਨਾਮ-ਸੁਗੰਧੀ ਪਸਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਭ ਅਣਖਿੜੇ ਫੁਲ ਖਿੜ ਪੈਂਦੇ ਹਨ। ਗੁਲਾਬ, ਅੰਬਰ, ਕਸਤੂਰੀ ਆਦਿ ਸੁਗੰਧੀਆਂ ਵਾਂਗ ਨਾਮ-ਰੰਗ ਦੀ ਸੁਗੰਧੀ ਹਰ ਪਾਸੇ ਮੀਂਹ ਵਾਂਗ ਵਰਸਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਜੀ ਆਪਣੇ ਕਰ-ਕਮਲਾਂ ਨਾਲ ਕੇਸਰ ਦੀ ਸੁਗੰਧੀ ਸਮਾਨ ਭਿੰਨੇ ਭਿੰਨੇ ਨਾਮ ਰੰਗ ਦੀ ਪਿਚਕਾਰੀ ਦੁਆਰਾ ਕਰੇ, ਖ਼ੁਸ਼ਕ ਤੇ ਸੁੱਕੇ ਹਿਰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਨਾਮ ਦੇ ਚਲੂਲ਼ੇ ਰੰਗਾਂ ਵਿਚ ਰੰਗ-ਰਤੜੇ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਮ-ਰੰਗ-ਰਤੜੇ ਨੈਣਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਪਾਸੇ ਧਰਤੀ ਤੋਂ ਅਕਾਸ਼ ਭਾਈ ਸਾਰੇ ਪੁਲਾੜ ਵਿਚ ਹੀ ਨਾਮ ਦੀਆਂ ਲਾਲੀਆਂ ਤੇ ਸੁਗੰਧੀਆਂ ਦਾ ਪਸਾਰਾ ਪਸਰਿਆ ਹੋਇਆ ਦੀਹਦਾ ਹੈ।ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਫਿਰ ਬਿਆਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਦੋਂ ਕਲਗੀਧਰ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਰੰਗਦਾਰ ਪੁਸ਼ਾਕਾ ਗਲ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਕਲਗੀ-ਜਿਗਾ ਵਾਲਾ ਜਾਮਾ ਅਤੇ ਸ਼ਸਤਰ-ਬਸਤਰ ਸਜਾੳਂੁਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਨਾਮ-ਰੰਗ ਦੀਆਂ ਨੂਰਾਨੀ ਝਲਕਾਂ ਵਿਚ ਨੂਰਾਨੀ ਜਲੌ ਦੇ ਤੇਜ-ਪਰਤਾਪ ਨਾਲ ਦੀਨ-ਦੁਨੀਆ ਦੋਵੇਂ ਜਹਾਨ ਜਗਮਗਾ ਉਠਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਿਸੇ ਤੇ ਤਰੁੱਠ ਕੇ ਆਪਣੀ ਕਿਰਪਾ-ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਸੁਟਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀਆਂ ਉਮਰ ਭਰ ਦੀਆਂ ਮਨ-ਇਛਤ ਮੁਰਾਦਾਂ-ਦਰਸ਼ਨ ਦੀਆਂ ਸਿਕਾਂ-ਪੂਰੀਆਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਉਹ ਨਦਰੀ ਨਦਰ ਨਿਹਾਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਅੰਤ ਵਿਚ ਭਾਈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਜੀ ਜੋਦੜੀ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਸੰਗਤ ਵਿਚ ਇਹ ਨਾਮ-ਰੰਗ ਦੇ ਅਨੂਠੇ ਛਾਂਦੇ ਵਰਤੀਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਾਮ-ਸੁਗੰਧੀਆਂ ਨਾਲ ਸਾਰਾ ਮਾਹੌਲ ਹੀ ਸੁਗੰਧਤ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਸੰਗਤ ਤੋਂ ਦਾਸ 'ਗੋਇਆ' ਦਾ ਦਿਲ ਵਾਰਨੇ ਬਲਿਹਾਰਨੇ ਹੋ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ਅੰਦਰ ਧਰਮ ਦਾ ਹਲੇਮੀ ਰਾਜ ਕਾਇਮ ਕਰਨ ਲਈ ਅਤੇ ਦੁਸ਼ਟਾਂ ਦੋਖੀਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਪਛਾੜਨ ਲਈ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਖ਼ਾਲਸੇ ਅੰਦਰ ਨਾਮ-ਰਸ ਦੇ ਨਾਲ ਬੀਰ-ਰਸ ਦਾ ਸਿੰਚਾਰ ਕੀਤਾ। ਖ਼ਾਲਸੇ ਨੂੰ 'ਸੰਤ' ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ 'ਸਿਪਾਹੀ' ਬਣਾਇਆ ਅਤੇ ਨਾਮ-ਰੰਗਾਂ ਵਿਚ "ਹੋਲੀ ਕੀਨੀ ਸੰਤ ਸੇਵ" ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਬੀਰ-ਰਸੀ ਹੋਲਾ ਮਹੱਲਾ ਖੇਡਣ ਦੀ ਰੀਤ ਬਸੰਤ ਰੁੱਤ ਦੇ ਆਗਮਨ ਪਰ ਸੰਮਤ ੧੭੫੭ ਚੇਤਰ ਵਦੀ ੧ ਨੂੰ ਕਿਲ੍ਹਾ ਹੋਲਗੜ੍ਹ ਵਿਚ ਦੀਵਾਨ ਸਜਾ ਕੇ ਚਲਾਈ। ਹੋਲਾ ਮਹੱਲਾ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਭਾਈ ਕਾਨ੍ਹ ਸਿੰਘ ਜੀ 'ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼' ਵਿਚ ਇਉਂ ਕਰਦੇ ਹਨ:"ਹਮਲਾ ਅਤੇ ਜਾਯ ਹਮਲਾ। ਹੱਲਾ ਅਤੇ ਹੱਲੇ ਦੀ ਥਾਂ। ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਖਾਲਸੇ ਨੂੰ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਅਤੇ ਯੁਧ ਵਿਦਯਾ ਵਿਚ ਨਿਪੁਣ ਕਰਨ ਲਈ ਇਹ ਰੀਤਿ ਚਲਾਈ ਸੀ ਕਿ ਦੋ ਦਲ ਬਣਾ ਕੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸਿੰਘਾਂ ਦੇ ਹੇਠ ਇਕ ਖ਼ਾਸ ਥਾਂ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਲਈ ਹਮਲਾ ਕਰਨ। ਕਲਗੀਧਰ ਇਸ ਮਸਨੂਈ ਜੰਗ ਦਾ ਕਰਤਬ (maneuver) ਦੇਖਦੇ ਅਤੇ ਦੋਹਾਂ ਦਲਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ੁਭ ਸਿਖਯਾ ਦੇਂਦੇ ਸੀ, ਅਰ ਜੋ ਦਲ ਕਾਮਯਾਬ ਹੁੰਦਾ, ਉਸ ਨੂੰ ਦੀਵਾਨ ਵਿਚ ਸਿਰੋਪਾ ਬਖਸ਼ਦੇ ਸਨ।"ਅੱਜ ਕੱਲ ਦੇਖਣ ਵਿੱਚ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਕਈ ਇਸ ਮਰਯਾਦਾ ਤੋਂ ਖੁੰਝ ਰਹੇ ਹਨ। ਬਾਣਾ ਵੀ ਖ਼ਾਲਸਾ ਜੀ ਵਾਲਾ ਪਹਿਨਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਔਰ ਸ਼ਸਤਰ ਵੀ ਸਜਾਏ ਹਨ, ਸ੍ਰੀ ਅੰਨਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਵੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਕਈ ਕਰਮ ਆਨਮਤੀਆਂ ਵਾਲੇ ਹੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਆਨਮਤੀਆਂ ਦੀ ਹੋਲੀ ਵਾਂਗ ਮਿੱਟੀ ਘੱਟੇ ਵਾਲੇ ਰੰਗ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਬਖਸ਼ੇ ਬਾਣੇ, ਦਸਤਾਰੇ ਅਤੇ ਦਾਹਿੜਆ ਤੇ ਪਉਣੇ ਇਹ ਕਿਹੜੀ ਖ਼ਾਲਸਾਈ ਸ਼ਾਨੋ-ਸ਼ੋਕਤ ਹੈ? ਜਿਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਵਰਜ ਕੇ ਨਾਮ ਦਾਂ ਰੰਗ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ਤਿਆਗ ਮਿੱਟੀ-ਘੱਟਾ ਪਾਉਣਾ ਹੀ ਹੋਲਾ-ਮਹੱਲਾ ਰਹਿ ਗਿਆ? ਜਥੇਦਾਰ ਭਾਈ ਫੌਜਾਂ ਸਿੰਘ ਜੀ ਵੀ ਜਥੇ ਸਮੇਤ ਮਹੱਲਾ ਖੇਡਣ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਪਰ ਕਦੇ ਰੰਗਾਂ ਆਦਿ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨਹੀਂ ਸਨ ਕਰਦੇ। ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਗੁਰਮਤਿ ਤੋਂ ਉਲਟ ਹੈ। ਚਲੋ ਆਨਮਤੀਆ ਵਾਂਗ ਮਨਾਉਣਾ ਤਾਂ ਭਾਈ ਕੋਈ ਮਨਾਵੇ ਪਰ ਇਹ ਤਾਂ ਨਾ ਕਹੇ ਕਿ ਦਸਮ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੇ ਵੀ ਪਾਉਡਰ ਵਾਲਾ ਗੁਲਾਲ ਲਾਇਆ ਅਤੇ ਰੰਗਾਂ ਦੀ ਪਿਚਕਾਰੀ ਖੇਡੀ ਆਦਿ। ਆਪਣੀ ਮਨੌਤ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਹਿਣ ਲਈ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਉੱਪਰ ਲੱਛਣ ਲਾਉਣਾ ਠੀਕ ਨਹੀਂ। ਜਿਵੇਂ ਇੱਕ ਇਤਹਾਸਕਾਰ ਨੇ ਅਫੀਮ ਖਾਣ ਲਈ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਗੁਲਾਲ ਲਾਉਣ ਬਾਰੇ ਤਾਂ ਭਾਈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਜੀ ਦੀ ਗਜ਼ਲ ਨੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਸੀ ਗੁਰੂ ਦਰਬਾਰ ਦਾ ਗੁਲਾਲ। ਫਿਰ ਵੀ ਹੋਰ ਤਸੱਲੀ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਪੇਸ਼ ਹੈ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮੇਸ਼ ਜੀ ਵਲੋਂ ਸ੍ਰੀ ਅਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਬਿਆਨੀ ਹੋਈ ਹੋਲੀ:ਸਵੈਯਾ ॥ਬਾਨ ਚਲੇ ਤੇਈ ਕੁੰਕਮ ਮਾਨਹੁ ਮੂਠ ਗੁਲਾਲ ਕੀ ਸਾਗ ਪ੍ਰਹਾਰੀ ॥ਢਾਲ ਮਨੋ ਡਫ ਮਾਲ ਬਨੀ ਹਥ ਨਾਲ ਬੰਦੂਕ ਛੁਟੇ ਪਿਚਕਾਰੀ ॥ਸ੍ਰਉਨ ਭਰੇ ਪਟ ਬੀਰਨ ਕੇ ਉਪਮਾ ਜਨੁ ਘੋਰ ਕੈ ਕੇਸਰ ਡਾਰੀ ॥ਖੇਲਤ ਫਾਗੁ ਕਿ ਬੀਰ ਲਰੈ ਨਵਲਾਸੀ ਲੀਏ ਕਰਵਾਰ ਕਟਾਰੀ ॥ (ਚੋਬੀਸ ਅਵਤਾਰ, ਦਸਮਗ੍ਰੰਥ)(ਜੋ) ਬਾਣ ਚਲਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੇਸਰ (ਦੇ ਛੱਟੇ) ਸਮਝੋ, (ਅਤੇ ਜੋ) ਬਰਛੇ ਮਾਰੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗੁਲਾਲ ਦੀ ਮੁਠ (ਸੁਟੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੋਚੋ)। ਢਾਲਾਂ ਮਾਨੋ ਡਫਾਂ ਦੀ ਮਾਲਾ ਬਣੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹੋਣ (ਅਤੇ ਜੋ) ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਬੰਦੂਕਾਂ ਚਲ ਰਹੀਆਂ ਹਨ, (ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ) ਪਿਚਕਾਰੀਆਂ ਸਮਝੋ।(ਜੋ) ਯੋਧਿਆਂ ਦੇ ਲਹੂ ਭਿਜੇ ਕਪੜੇ ਹਨ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ) ਉਪਮਾ (ਇਹ ਸਮਝੋ) ਮਾਨੋ ਕੇਸਰ ਘੋਲ ਕੇ ਪਾਇਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇ। ਸੂਰਵੀਰ ਹੋਲੀ ਖੇਡ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਤਲਵਾਰਾਂ ਤੇ ਕਟਾਰਾਂ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ) ਫੁਲਝੜੀਆਂ ਵਾਂਗ ਸ਼ੋਭਾ ਪਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ॥ਤੀਰਾਂ ਨੂੰ ਕੇਸਰ।ਬਰਛਿਆਂ ਨੂੰ ਗੁਲਾਲ ਦੀ ਮੁੱਠ ਸੁੱਟੀ ਆਖਿਆ ਹੈ। ਬੰਦੂਕਾਂ ਨੂੰ ਪਿਚਕਾਰੀ ਆਖਿਆ ਹੈ।ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਕਿਸੇ ਖੂਬ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਿ:ਅਉਰਨ ਕੀ ਹੋਲੀ ਮਮ ਹੋਲਾ। ਕਹਿਉ ਕ੍ਰਿਪਾਨਿਧ ਬਚਨ ਅਮੋਲਾ।ਸ੍ਰੀ ਦਸਮੇਸ਼ ਜੀ ਦੇ ਬਖਸ਼ੇ ਇਸੇ ਯੁਧ-ਅਭਿਆਸ ਸਦਕਾ ਹੀ ਖਾਲਸੇ ਨੇ ਉਹ ਕਰਤੱਬ ਕਰ ਵਿਖਾਏ ਕਿ ਦੁਨੀਆ ਦਾ ਇਤਹਾਸ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ। ਯੁਧ-ਅਭਿਆਸ ਦੇ ਦਾਉ-ਪੇਚਾਂ ਸਦਕਾ ਹੀ ਬੜੀ ਥੋੜੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿਚ ਹੁੰਦਿਆਂ ਵੀ ਘਰੋਂ ਬੇਘਰ ਹੋ ਕੋ ਤੇ ਜੰਗਲਾਂ ਬੇਲਿਆਂ ਵਿਚ ਵਿਚਰ ਕੇ ਮੁਗਲਾਂ ਦੀਆਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੱਖਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਾਲੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਵਖਤ ਪਾਈ ਰਖਦੇ ਸਨ। ਬਹੁ-ਬੇਟੀਆ ਦੀ ਪੱਤ-ਆਬਰੂ ਦੇ ਰਾਖੇ ਬਣਦੇ ਰਹੇ । ਭਿਆਨਕ ਦੁੱਖਾਂ ਤਸੀਹਿਆਂ ਅੰਦਰ, ਭੁੱਖੇ ਰਹਿ ਕੇ ਵੀ ਬੇਖ਼ੌਫ਼ ਤੇ ਚੜ੍ਹਦੀਆਂ ਕਲਾਂ ਵਿਚ ਵਿਚਰਦੇ ਰਹੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਾਮੋ-ਨਿਸ਼ਾਨ ਮਿਟਾਉਣ ਲਈ ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਨੇ ਹਰੇਕ ਸਿੱਖ ਮਾਤਰ ਨੂੰ ਫੜ ਲਿਆਉਣ, ਸੀਸ ਕਤਲ ਕਰ ਲਿਆਉਣ ਜਾਂ ਸੂਹ ਦੇਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਇਨਾਮ ਦਿਤੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹੇ ਅਤੇ ਸਿਖਾਂ ਦੇ ਸਿਰਾਂ ਦੇ ਮੁੱਲ ਪੈਂਦੇ ਰਹੇ। ਲਾਹੋਰ ਵਿਚ ਸ਼ਹੀਦਗੰਜ ਵਾਲੇ ਥਾਂ ਤੇ ਲਿਆ ਕੇ ਤਸੀਹੇ ਦੇ ਦੇ ਕੇ ਸ਼ਹੀਦ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹੇ, ਪਰ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਸਿਖ ਨੇ ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਦੀ ਈਨ ਨਾ ਮੰਨੀ। ਸਿੱਖੀ ਸਿਦਕ ਨੂੰ ਕੇਸਾਂ ਸੁਆਸਾਂ ਨਾਲ ਤੋੜ ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਰਹੇ। ਸਿੰਘਣੀਆਂ ਵੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ-ਦਾਤੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮੇਸ਼ ਜੀ ਦੀ ਬਖ਼ਸ਼ੀ ਰਹਿਤ ਵਿਚ ਤਤਪਰ ਰਹੀਆਂ। ਪੰਜੇ ਕਕਾਰੀ ਧਾਰਨੀ ਹੋ ਕੇ ਖ਼ਾਲਸਾਈ ਸਵਰੂਪ ਵਿਚ ਵਿਚਰਦੀਆਂ ਸਨ। ਭਿਆਨਕ ਸਮਿਆਂ ਵਿਚ ਜਿਥੇ ਜੰਗਲਾਂ ਬੇਲਿਆਂ ਵਿਚ ਖ਼ਾਲਸੇ ਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦੇ-ਪਾਣੀ, ਸੱਟ-ਫੇਟ ਅਤੇ ਜਖਮਾਂ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਨ ਦੀ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾਂਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ, ਉਥੇ ਖਾਲਸੇ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ਾਨਾ ਬਸ਼ਾਨਾ ਸ੍ਰੀ ਸਾਹਿਬ ਫੜ ਕੇ ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਨਾਲ ਟਾਕਰਾ ਕਰ ਜੂਝਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ। ਉਹ ਸਿੰਘਣੀਆਂ ਸ਼ੇਰਨੀਆਂ ਸਮਾਨ ਗਰਜਦੀਆਂ ਅਤੇ ਪਤੀ-ਬ੍ਰਤ-ਧਰਮ ਤੇ ਸਿਖੀ ਸਿਦਕ ਕੇਸਾਂ ਸੁਆਸਾ ਨਾਲ ਨਿਭਾਂਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ।ਬੀਰ-ਰਸੀ ਸਪਿਰਟ ਦੇ ਚਾਉ-ਉਮਾਉ ਅਤੇ ਚੜ੍ਹਦੀਆਂ ਕਲਾ ਵਿਚ ਰਹਿ ਕੇ ਆਪਣੀ ਅਣਖ ਤੇ ਗ਼ੈਰਤ ਨੂੰ ਕਦੇ ਆਂਚ ਨਹੀ ਲੱਗਣ ਦਿੱਤੀ। ਫੀ-ਜਮਾਨੇ ਅੰਦਰ ਇਸੇ ਬੀਰ ਰਸੀ ਖ਼ਾਲਸੇ ਨੇ ਹੀ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੇ ਅਦਬ ਸਤਿਕਾਰ ਖ਼ਾਤਰ ਜਥੇਦਾਰ ਭਾਈ ਫੌਜਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਅੰਦਰ ਸ਼ਹੀਦੀਆਂ ਪਾ ਕੇ ਦੁਸ਼ਟਾਂ ਖਿਲ਼ਾਫ ਅਜੋਕਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਢਿਆ। ਸ਼ਹਾਦਤਾਂ ਮਗਰੋਂ ਜੋ ਸੋਧ-ਸੁਧਾਈ ਖ਼ਾਲਸਾ ਜੀ ਨੇ ਕੀਤੀ ਉਹ ਵੀ ਇਸ ਖ਼ਾਲਸਾਈ ਸਪਿਰਟ ਕਰਕੇ ਸੰਭਵ ਹੋਇਆ। ਭਾਈ ਅਨੋਖ ਸਿੰਘ ਜੀ ਵਰਗਿਆਂ ਦੀ ਸ਼ਹੀਦੀ ਨਾਮ-ਰੰਗਾਂ ਕਰਕੇ ਹੀ ਅਨੋਖੀ ਬਣੀ ਸੀ। ਇਹਨਾਂ ਨਾਮ-ਰੰਗੀਆ ਰੂਹਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਸੂਰਬੀਰ ਮੰਨਦੇ ਹਨ:ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ਜਾ ਕਉ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਲਾਗੋ ਇਸੁ ਜੁਗ ਮਹਿ ਸੋ ਕਹੀਅਤ ਹੈ ਸੂਰਾ ॥ਆਤਮ ਜਿਣੈ ਸਗਲ ਵਸਿ ਤਾ ਕੈ ਜਾ ਕਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ॥੧॥ਠਾਕੁਰੁ ਗਾਈਐ ਆਤਮ ਰੰਗਿ ॥ਸਰਣੀ ਪਾਵਨ ਨਾਮ ਧਿਆਵਨ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਨ ਸੰਗਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ਜਨ ਕੇ ਚਰਨ ਵਸਹਿ ਮੇਰੈ ਹੀਅਰੈ ਸੰਗਿ ਪੁਨੀਤਾ ਦੇਹੀ ॥ਜਨ ਕੀ ਧੂਰਿ ਦੇਹੁ ਕਿਰਪਾ ਨਿਧਿ ਨਾਨਕ ਕੈ ਸੁਖੁ ਏਹੀ ॥੨॥੪॥੩੫॥ (ਪੰਨਾ ੬੭੯)ਸੋ, ਆਉ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮੇਸ਼ ਜੀ ਬਖਸ਼ੇ ਨਾਮ-ਰੰਗਾਂ ਨੂੰ ਮਾਣਦੇ ਹੋਏ ਹੋਲੇ-ਮਹੱਲੇ ਪ੍ਰਤੀ ਸੁਚੇਤ ਹੋਈਏ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਕੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਪਾਤਾਰ ਬਣੀਏ।ਭੁੱਲ ਚੁੱਕ ਮੁਆਫ਼।ਦਾਸਨਿ-ਦਾਸ,ਜਸਜੀਤ ਸਿੰਘ(ਸਹਾਇਤਾ – ਸੂਰਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ)
☬ਗੁਰਸਿਖਾਂ ਦੀਆਂ ਨਾਮ-ਕਮਾਈਆਂ, ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਰਾਹੀ ਉਜਾਗਰ ਹੋਈ ਖ਼ਾਲਸਈ ਸਪਿਰਟ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦ�…
ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਖੋਜੀ, ਗੁਰਮਤਿ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਨਿਧੜਕ ਲੇਖਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ ਅੰਦਰ ਮੰਨੇ ਪ੍ਰਮੰਨੇ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂ ਅਤੇ ਅਖੰਡ ਕੀਰਤਨੀ ਜਥਾ ਯੂ ਕੇ ਦੇ ਮੋਢੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਭਾਈ ਮਦਨ ਸਿੰਘ ਜੀ ਹੁਣ ਸਾਡੇ ਵਿਚਕਾਰ ਨਹੀਂ ਰਹੇ। ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀ ਉਹ ਫਾਨੀ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਅਲਵਿਦਾ ਆਖ ਅਕਾਲ ਚਲਾਣਾ ਕਰ ਗਏ ਹਨ।ਉਹਨਾਂ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਭਾਈ ਰਣਧੀਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਸੰਗਤ ਦਾ ਵੀ ਨਿੱਘ ਮਾਣਿਆ। ਸੰਤ ਡੰਮ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਗੁਰਮਤਿ ਰਹਿਣੀ ਤੇ ਹੀ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਹਨਾਂ ਵਲ਼ੋ ਰਚਿਤ ‘ਗੁਰਮਤਿ ਗਾਡੀ ਰਾਹ’ ਪੁਸਤਕ ਰਾਹੀਂ ਕਈ ਭਰਮ ਭੁਲੇਖਿਆਂ ਦਾ ਹੱਲ਼ ਪੰਥ ਅੱਗੇ ਰੱਖਿਆ। ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਵੱਲੋਂ ਪਾਈ ਗਈ ਵਿਵਾਦਿਤ ਲਿਖਤ ਰਾਗਮਾਲਾ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਅੰਗਰੇਜੀ ਦਾ Journal ‘Ragamala: a re-appraisal in context of Sri Guru Granth Sahib’ ਲਿਖਿਆ। ਜਿਸ ਨਾਲ ਅੰਗਰੇਜੀ ਪੜਨ ਵਾਲੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਕਾਫੀ ਸਹੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ। ਪੰਥਕ ਕਾਰਜਾ ਲਈ ਯੂ ਕੇ ਵਿੱਚ ਉਹ ਮੂਹਰੇ ਹੋ ਕੇ ਕਾਰਜ ਕਰਦੇ ਰਹੇ। ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਵਿਛੁੜੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਚਰਨਾ ਅੰਦਰ ਸਦੀਵੀ ਨਿਵਾਸ ਬਖਸ਼ਣ ਅਤੇ ਹੋਰ ਵਿਦਵਾਨ ਸਿੱਖ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ।
Photos from Bhai Sahib Randhir Singh Trust UK's post
www.facebook.com/228002810881138/posts/1898070283874374/?app=fbl🌸🌺🌹🌷🏵️🌷🌹🌺🌸🌺🌹🌷🏵️🌷🌹🌺🌸ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੇ 23 ਪੋਹ* ਨੂੰ ਆ ਰਹੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਪੁਰਬ ਦੀ ਲੱਖ-ਲੱਖ ਵਧਾਈ। ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਇਸ ਮੌਕੇ ਸਭਨਾਂ ਗੁਰਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਨਾਮ-ਬਾਣੀ ਦੀ ਰਹਿਤ-ਰਹਿਣੀ 'ਚ ਪ੍ਰਪੱਕਤਾ ਬਖਸ਼ਣ। ਖ਼ਾਲਸਾ ਪੰਥ ਦੀ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਲੋਚਦੇ ਹੋਏ,ਦਾਸਰੇ,ਖ਼ਾਲਸਾ ਸਪਿਰਟ ਟੀਮ।🌸🌺🌹🌷🏵️🌷🌹🌺🌸🌺🌹🌷🏵️🌷🌹🌺🌸(*ਮੂਲ ਨਾਨਕਸ਼ਾਹੀ ਕੈਲੰਡਰ, ਜੋ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ ਸਾਹਿਬ ਵਲੋਂ 2003 ਵਿਚ ਪ੍ਰਵਾਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ)
ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਲਈ ਜੂਝ ਰਹੇ ਬੱਬਰ ਖ਼ਾਲਸਾ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਦੇ ਭਾਈ ਜਸਪਾਲ ਸਿੰਘ ਬੱਬਰ ਅਕਾਲ ਚਲਾਣਾ ਕਰ ਗਏ ਹਨ।ਸਮੂਹ ਸੰਘਰਸ਼ਸ਼ੀਲ ਸਿੰਘਾਂ ਲਈ ਇਹ ਖਬਰ ਹਿਰਦੇਵੇਦਕ ਹੈ ਕਿ ਨਿਊ ਯਾਰਕ ਵਸਨੀਕ ਭਾਈ ਜਸਪਾਲ ਸਿੰਘ ਬੱਬਰ 9 ਨਵੰਬਰ ਸ਼ੁਕਰਵਾਰ ਰਾਤੀਂ ਅਚਾਨਕ ਸਿਹਤ ਖਰਾਬ ਹੋਣ ਨਾਲ ਅਕਾਲ ਚਲਾਣਾ ਕਰ ਗਏ ਹਨ। ਦਿਲ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕਾਰਨ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਭਾਈ ਜਸਪਾਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਬੜੇ ਹੀ ਮਿੱਠੇ ਅਤੇ ਮਿਲਵਾਕੜੇ ਸੁਭਾਅ ਵਾਲੇ ਸਨ। 80ਵਿਆਂ ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੋਂ ਹੀ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਮੌਜੂਦਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਅਤੇ ਪੰਥਕ ਕਾਰਜਾਂ ਵਿਚ ਵੱਧ-ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਹਿੱਸਾ ਲੈਂਦੇ ਸਨ। ਕੌਮੀ ਘਰ ਵਾਸਤੇ ਸਦਾ ਯਤਨਸ਼ੀਲ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜਾਣ ਨਾਲ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਨੂੰ ਘਾਟਾ ਪਿਆ ਹੈ। ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਪੰਥਕ ਸੋਚ ਵਾਲੇ ਸਿੰਘ ਸਿੰਘਣੀਆਂ ਬਖਸ਼ੀ ਰੱਖਣ। ਨਿਊ ਯਾਰਕ ਵਿੱਚ ਨਿਕਲਦੀ ਸਿੱਖ ਡੇਅ ਪਰੇਡ ਦੀ ਸੱਤਵੀਂ ਸਲਾਨਾ 1994 ਵਾਲੀ ਪਰੇਡ ਵਿੱਚ ਬੱਬਰ ਖ਼ਾਲਸਾ ਅਤੇ ਭਾਈ ਜਸਪਾਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੇ ਹਨ।ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੰਚ ਭੂਤਕ ਸਰੀਰ ਦਾ ਅੰਤਮ ਸਸਕਾਰ 14 ਨਵੰਬਰ ਮੰਗਲਵਾਰ ਨੂੰ 11 ਤੋਂ 1 ਵਜੇ ਤੱਕ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ।Moloney's Lake Funeral Home132 Ronkonkoma AvenueLake Ronkonkoma, New York
ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਾਣੀਆਂ ਦੀ ਕਾਣੀ ਵੰਡ ਕਰਦੀ SYL ਨਹਿਰ ਉਦੋਂ ਦੇ ਰੋਕੀ ਸੀ ਤਾਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਬੱਬਰ ਸ਼ੇਰ ਸਪੂਤਾਂ ਨੇ ਹੀ ਰੋਕੀ ਸੀ। ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਇਹ ਗ਼ਲਤੀ ਫਿਰ ਦੁਹਰਾਈ ਤਾਂ ਮੂਸੇ ਵਾਲੇ ਗਾਇਕ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਤਾੜਨਾ ਵੀ ਹਕੀਕਤ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਦੁਹਰਾ ਹੋਵੇਗੀ।
ਨਾਮ ਅਤੇ ਬੀਰ ਰਸ ਦੇ ਮੁਜੱਸਮੇ, ਕੌਮੀ ਦਰਦ ਦੀ ਪੀੜਾ ਹਿਰਦੇ ਤਾਂਈ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਹਾਰੇ, ਜ਼ੁਲਮ ਦੀ ਇੰਤਹਾਂ ਖਿਲਾਫ ਡਟਣ ਵਾਲੇ, ਪੁਰਾਤਨ ਸਿੰਘਾਂ ਵਾਂਗ ਸਰੀਰ ਤੇ ਅਕਹਿ ਅਤੇ ਅਸਹਿ ਕਸ਼ਟ ਸਹਾਰਦੇ ਹੋਏ, ਸ੍ਰੀ ਦਸਮੇਸ਼ ਜੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਤੱਖ ਹਾਜ਼ਰ-ਨਾਜ਼ਰ ਜਾਣਦੇ ਹੋਏ ਕੋਮ ਦੀ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਲਈ ਕੁਰਬਾਨ ਹੋਏ ਅਨਿੰਨ ਸਿੱਖ ਸੇਵਕ ਭਾਈ ਅਨੋਖ ਸਿੰਘ ਜੀ ਬੱਬਰ ਦੀ ਸ਼ਹਾਦਤ ਨੂੰ ਕੋਟਾਨ-ਕੋਟ ਪ੍ਰਣਾਮ।
ੴ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫ਼ਤਹ॥ ਨਿਹੰਗ ਫ਼ਾਰਸੀ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਕਈ ਅਰਥ ਹਨ। ਜਿਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਸਨੂੰ ਇਸ ਅਰਥ ਭਾਵ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸਨੂੰ ਮੌਤ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਨਹੀਂ ਜਾਂ ਬਹਾਦਰ ਜਾਂ ਦਲੇਰ ਹੈ ਆਦਿਕ। ਪੰਚਮ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਇਸਤਰਾਂ ਬਿਆਨਦੇ ਹਨ ਕਿ:"ਨਿਰਭਉ ਹੋਇਓ ਭਇਆ ਨਿਹੰਗਾ ॥" (ਪੰਨਾ ੩੯੨)ਇਸਤੋਂ ਜ਼ਾਹਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨਿਹੰਗ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸਿੱਖੀ ਦੇ ਤਕਰੀਬਨ ਆਦਿ ਕਾਲ ਤੋਂ ਹੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਦਸਮ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਜੀ ਨੇ ਵੀ ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਟੂਕ ਮਾਤਰ:"ਭਜੇ ਕਾਤਰੰ ਸੂਰ ਬੱਜੇ ਨਿਹੰਗੰ॥੫੦॥" (ਚਉਬੀਸ ਅਵਤਾਰ, ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ)ਭਾਵ ਕਿ ਕਾਇਰ ਭਜੀ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਬਹਾਦਰ ਨਿਡਰ ਸੂਰਬੀਰ ਲਲਕਾਰ ਰਹੇ ਸਨ। "ਪਹਿਲਾ ਦਲਾਂ ਮਿਲੰਦਿਆਂ ਭੇੜੁ ਪਇਆ ਨਿਹੰਗਾ ॥੪੭॥" (ਚੰਡੀ ਕੀ ਵਾਰ, ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ) ਭਾਵ ਕਿ ਦਲਾਂ ਦੇ ਮਿਲਦਿਆਂ ਹੀ ਪਹਿਲਾਂ ਭੇੜ ਬਹੁਤ ਦਲੇਰ ਯੋਧਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ । ਨਿਹੰਗ ਦਾ ਇਕ ਹੋਰ ਅਰਥ ਮਗਰਮੱਛ ਤੌਰ ਤੇ ਵੀ ਹੈ।"ਜਨੁਕ ਲਹਿਰ ਦਰਿਯਾਵ ਤੇ ਨਿਕਸਿਯੋ ਬਡੋ ਨਿਹੰਗ ॥੨੨॥" (ਚਰਿਤ੍ਰੋਪਾਖਿਆਨ, ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ)ਭਾਵ ਕਿ ਇਸਤਰ੍ਹਾ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਮਾਨੋ ਦਰਿਆ ਦੀ ਲਹਿਰ ਤੋਂ ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਮਗਰਮਛ ਨਿਕਲਿਆ ਹੋਵੇ।ਇਸੇਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਭਾਈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਜੀ ਜੋਤ ਬਿਗਾਸ ਅੰਦਰ ਲਿਖਦੇ ਹਨ ਕਿ:'ਬ-ਬਹਿਰਿ ਤਹਾਰਬ ਦਮਿੰਦਾ ਨਿਹੰਗ।' ਭਾਵ ਕਿ ਉਹ ਜੰਗਾਂ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਦਾ ਫੁੰਕਾਰਦਾ ਹੋਇਆ ਮਗਰਮੱਛ ਹੈ।ਕਿਉਂਕਿ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮੇਸ਼ ਜੀ ਦਾ ਸਾਜਿਆ ਖ਼ਾਲਸਾ ਮੌਤ ਤੋਂ ਨਿਰਭੈ ਹੈ ਅਤੇ ਵੈਰੀਆਂ ਦੇ ਦਲਾਂ ਉਪਰ ਸਮੁੰਦਰ ਦੀ ਲਹਿਰ ਵਾਂਗ ਛਾਅ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਕਰਕੇ ਖ਼ਾਲਸਾ ਜੀ ਲਈ ਨਿਹੰਗ ਸ਼ਬਦ ਵੀ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਹੈ। ਹਰੇਕ ਤਿਆਰ ਬਰ ਤਿਆਰ ਸਿੰਘ ਸਿੰਘਣੀ ਨਿਹੰਗ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ। ਭਾਈ ਮਤੀ ਦਾਸ ਜੀ, ਭਾਈ ਸਤੀ ਦਾਸ ਜੀ, ਭਾਈ ਦਿਆਲਾ ਜੀ, ਭਾਈ ਜੈਤਾ ਜੀ, ਭਾਈ ਲੱਖੀ ਸ਼ਾਹ ਜੀ, ਭਾਈ ਬਚਿੱਤਰ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਬਾਬਾ ਬੰਦਾ ਸਿੰਘ ਜੀ ਬਹਾਦਰ, ਭਾਈ ਮਨੀ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਮਾਤਾ ਭਾਗ ਕੌਰ ਜੀ, ਭਾਈ ਤਾਰੂ ਸਿੰਘ ਜੀ ਸਮੇਤ ਸਮੂਹ ਸ਼ਹੀਦ ਸਿੰਘ ਸਿੰਘਣੀਆ, ਭੁਝੰਗੀ ਆਦਿ ਪੁਰਾਤਨ ਸਿੰਘਾਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਅਤੇ ਸਮੂਹ ਜਪੀ ਤਪੀ, ਨਾਮ-ਰਸੀਏ, ਰਹਿਤ ਬਹਿਤ ਦੇ ਸੂਰੇ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਰਣਧੀਰ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਫ਼ੀ ਜਮਾਨੇ ਅੰਦਰ ਭਾਈ ਫੌਜਾ ਸਿੰਘ ਜੀ ਸ਼ਹੀਦ, ਬਾਬਾ ਜਰਨੈਲ਼ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਭਾਈ ਅਨੋਖ ਸਿੰਘ ਬੱਬਰ ਆਦਿ ਸੈਂਕੜੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਹੀ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੇ ਖ਼ਾਲਸਾ ਨਿਹੰਗ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਿਖੇੜਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ।ਨਵਾਬ ਕਪੂਰ ਸਿੰਘ, ਜਰਨੈਲ ਜੱਸਾ ਸਿੰਘ ਆਹੂਵਾਲੀਆ, ਜਰਨੈਲ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਨਲੂਆ ਆਦਿ ਹੋਰ ਸਭ ਸਿੱਖ ਜਰਨੈਲ ਨਿਹੰਗ (ਮੌਤ ਤੋਂ ਨਿਸਚਿੰਤ, ਬਹਾਦਰ ਅਤੇ ਦਲੇਰ) ਸਨ। ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਵੀਹਵੀ ਸਦੀ ਦੇ ਬੱਬਰ ਅਕਾਲੀ, ਜੁਝਾਰੂ ਸਿੰਘ ਸਭ ਨਿਹੰਗ ਸਨ। ਹਾਂ, ਕੋਈ ਦਾਅਵਾ ਕਰੇ ਕਿ ਮੈਂ ਹੀ ਨਿਹੰਗ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਇਹ ਉਸਦੀ ਗਲਤ ਫ਼ਹਿਮੀ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਇਕ ਗੱਲ ਯਾਦ ਰਹੇ ਕਿ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮੇਸ਼ ਜੀ ਨੇ ਤੀਸਰ ਪੰਥ ਪੰਚਮ ਖ਼ਾਲਸਾ ਹੀ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਖ਼ਾਲਸਾ ਪੰਥ ਇਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸਮੂਹ ਹੈ ਜੋ ਅੱਜ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਕੋਨੇ ਕੋਨੇ ਅੰਦਰ ਵਿਚਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਭੁੱਲ-ਚੁੱਕ ਦੀ ਖਿਮਾ।ਦਾਸਨਿ ਦਾਸ,ਜਸਜੀਤ ਸਿੰਘ
ੴ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫ਼ਤਹ॥“ਭਗਤਾ ਦੀ ਸਦਾ ਤੂ ਰਖਦਾ ਹਰਿ ਜੀਉ ਧੁਰਿ ਤੂ ਰਖਦਾ ਆਇਆ ॥”ਕੀ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੇ ਬੀਰਬਲ ਦੀ ਮੌਤ ਤੇ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਉਚਾਰਿਆ?ਸੱਚਖੰਡ ਹਰਿਮੰਦਰ ਸ੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ, ਸ੍ਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਤੋਂ ਕੇਵਲ ਗੁਰਬਾਣੀ ਕੀਰਤਨ ਦਾ ਆਡੀਉ ਪ੍ਰਸਾਰਣ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਇਹ ਗੱਲ ਸਮਝ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਅੱਜ ਕੱਲ ਜੋ ਹੁਕਮਨਾਮੇ ਦੀ ਕਥਾ ਦੇ ਨਾਮ ਹੇਠ ਮੰਜੀ ਸਾਹਿਬ ਦੀਵਾਨ ਤੋਂ ਜੋ ਲੈਕਚਰਬਾਜ਼ੀ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਇਹ ਮਨਮਤਿ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਸਬੂਤ 29 ਜੁਲਾਈ, 2023 ਦੇ ਹੁਕਮਨਾਲੇ ਦੀ ਕਥਾ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਸਾਰਣ ਨੇ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਡੇਰੇ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਤ ਜਾਪਦੇ ਗਿਆਨੀ ਜੀ ਨੇ 29 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਆਏ ਹੁਕਮਨਾਮੇ:“ੴ ਸਤਿਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ਸੋਰਠਿਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੧ ਤਿਤੁਕੀ॥ਭਗਤਾਦੀਸਦਾਤੂਰਖਦਾਹਰਿਜੀਉਧੁਰਿਤੂਰਖਦਾਆਇਆ ॥ਪ੍ਰਹਿਲਾਦਜਨਤੁਧੁਰਾਖਿਲਏਹਰਿਜੀਉਹਰਣਾਖਸੁਮਾਰਿਪਚਾਇਆ ॥ਗੁਰਮੁਖਾਨੋਪਰਤੀਤਿਹੈਹਰਿਜੀਉਮਨਮੁਖਭਰਮਿਭੁਲਾਇਆ ॥੧॥…” (ਪੰਨਾ ੬੩੭)ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਨ ਵੇਲੇ ਤੀਜੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਵਲੋਂ ਉਚਾਰਨ ਕੀਤੇ ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਉਥਾਨਕਾ ਇਉਂ ਦਸਦੇ ਹਨ, ਕਿ ਅਕਬਰ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦਾ ਵਜ਼ੀਰ ਬੀਰਬਲ ਗੋਇੰਦਵਾਲ ਸਾਹਿਬ ਬੋਦੀਧਾਰੀਆਂ (ਹਿੰਦੂਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਵਰਗ ਜੋ ਸਿਰ ਦੇ ਕੁੱਝ ਵਾਲਾਂ ਦੀ ਚੋਟੀ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਪਰ ਬਾਕੀ ਦੇ ਕੇਸਾਂ ਨੂੰ ਮੁੰਨਦੇ ਹਨ) ਤੋਂ ਰੁਪਈਆਂ ਦੀ ਉਗਰਾਹੀ ਕਰਨ ਆਇਆ ਸੀ। ਗਿਆਨੀ ਜੀ ਹਿੰਦੂਆ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਦੇ-ਕਰਦੇ ਇਕਦਮ ਹੀ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਪਾਸ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਬੀਰਬਲ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਬੋਦੀ ਦੀ ਉਗਰਾਹੀ ਮੰਗਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹੁਣ ਉਹ ਕਸ਼ਮੀਰ ਨੂੰ ਗਿਆ। ਪਰ ਸਾਡੇ ਨਾਮ ਲਿਖ ਕੇ ਲੈ ਗਿਆ ਅਤੇ ਦੁਬਾਰਾ ਆ ਕੇ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਲਵੇਗਾ ਆਦਿ। ਪ੍ਰਸਾਰਣ ਦਾ ਕਲਿਪ ਵੀ ਸੁਣ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਫਿਰ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਸ਼ਮੀਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਲੜਾਈ ਦੌਰਾਨ ਬੀਰਬਲ ਮਾਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਿੱਖ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਨੂੰ ਆ ਕੇ ਦੱਸਦੇ ਹਨ। ਬੀਰਬਲ ਦੀ ਮੌਤ ਬਾਰੇ ਸੁਣ ਕੇ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਉਚਾਰਦੇ ਹਨ: “…ਭਗਤਾ ਦੀ ਸਦਾ ਤੂ ਰਖਦਾ ਹਰਿ ਜੀਉ ਧੁਰਿ ਤੂ ਰਖਦਾ ਆਇਆ ॥…”ਗਿਆਨੀ ਜੀ ਫਿਰ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਦੇ ਹਨ।ਜੇਕਰ ਇਸ ਉਥਾਨਕਾ ਨੂੰ ਗੁਰਮਤਿ ਅਤੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀ ਕਸਵੱਟੀ ਤੋਂ ਵਿਚਾਰੀਏ ਤਾਂ ਥੋਥੀ ਹੀ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਗੁਰਮਤਿ ਦੀ ਕਸਵੱਟੀ ‘ਤੇ ਇਹ ਉਥਾਨਕਾ ਥੋਥੀ ਇਸ ਕਰਕੇ ਹੈ ਕਿ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਕਦੇ ਬੋਦੀ ਰੱਖੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਸਿੱਖ ਤਾਂ ਪਹਿਲੀ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਤੋਂ ਹੀ ਕੇਸਾਂ ਦੀ ਸੰਭਾਲ ਕਰਦੇ ਆ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸੀਸ ‘ਤੇ ਦਸਤਾਰ ਸਜਾ ਕੇ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਗੁਰਬਾਣੀ ਦਾ ਫੁਰਮਾਣ ਹੈ ਕਿ: “ਨਾਪਾਕ ਪਾਕੁ ਕਰਿ ਹਦੂਰਿ ਹਦੀਸਾ ਸਾਬਤ ਸੂਰਤਿ ਦਸਤਾਰ ਸਿਰਾ ॥੧੨॥” (ਪੰਨਾ ੧੦੮੩)ਗੁਰਮਤਿ ਤਾਂ ਸਾਬਤ ਸੂਰਤਿ ਰਹਿ ਕੇ ਦਸਤਾਰ ਸਜਾਉਣ ਨੂੰ ਹੀ ਮੰਨਦੀ ਹੈ ਕਿਸੇ ਬੋਦੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ। ਤਾਂ ਤੇ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਬੋਦੀਧਾਰੀ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾ ਨਾਲ ਰਲ-ਗੱਡ ਕਰਨਾ ਇਹ ਸੰਕੇਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਿੱਖ ਵੀ ਬੋਦੀਧਾਰੀ ਸਨ। ਦੂਸਰਾ, ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਅੰਦਰ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਕਿਤੇ ਵੀ ਬੀਰਬਲ ਦਾ ਨਾਮ ਨਹੀਂ ਵਰਤਿਆ ਜਿਸਤੋਂ ਇਹ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਬੀਰਬਾਲ ਦੀ ਮੌਤ ਪ੍ਰਤੀ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੰਸ ਜਾਂ ਹਰਨਾਖਸ਼ ਆਦਿ ਦਾ ਨਾਮ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਹੈ। ਬਲ ਕਿ ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਅੰਦਰ ਵੀ ਹਰਨਾਖਸ਼ ਦਾ ਹੀ ਜ਼ਿਕਰ ਹੈ, ਵੇਖੋ ਦੂਸਰੀ ਤੁਕ:ਪ੍ਰਹਿਲਾਦ ਜਨ ਤੁਧੁ ਰਾਖਿ ਲਏ ਹਰਿ ਜੀਉ ਹਰਣਾਖਸੁ ਮਾਰਿ ਪਚਾਇਆ॥ਇਸੇਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ:ਹਰਿ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਭਗਤ ਉਪਾਇਆ ਪੈਜ ਰਖਦਾ ਆਇਆ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥ਹਰਣਾਖਸੁ ਦੁਸਟੁ ਹਰਿ ਮਾਰਿਆ ਪ੍ਰਹਲਾਦੁ ਤਰਾਇਆ ॥ (ਪੰਨਾ ੪੩੭)ਕਰਿ ਬਾਲਕ ਰੂਪ ਉਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਚੰਡੂਰੁ ਕੰਸੁ ਕੇਸੁ ਮਾਰਾਹਾ ॥ (ਪੰਨਾ ੬੦੬)ਤੀਸਰਾ, ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਗੁਰਮਤਿ ਦੇ ਉੱਚੇ ਅਤੇ ਸੁੱਚੇ ਸਿਧਾਂਤ ਨਾਮੁ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤਾ ਹੈ:“…ਕੇਵਲ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਨਾਮੇ ਹੀ ਮੁਕਤਿ ਪਾਈ ॥…”ਭਾਵ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਭਗਤ ਜਨਾਂ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਅੰਦਰ ਇਕੋ ਨਾਮੁ ਵਸਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਕਾਲ-ਪੁਰਖ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਨਾਮੁ ਕਰਕੇ ਹੀ ਜਨਮ ਮਰਨ ਤੋਂ ਉਪਰ ਉੱਠ ਚੁਕੇ ਹਨ। ਸਤਿਗੁਰੂ ਤੋਂ ਬਗੈਰ ਸੱਚਾ ਨਾਮੁ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਫਿਰ ਬੋਦੀਧਾਰੀ ਕਿਵੇਂ ਨਾਮ ਜਪਣਹਾਰੇ ਹੋ ਗਏ? ਬੋਦੀਧਾਰੀਆਂ ਦਾ ਮੱਤ ਤਾਂ ਕਿਰਤਮ ਨਾਮ ਦੀ ਪੂਜਾ ਦੱਸਦਾ ਪਰ ਸਤਿਨਾਮੁ ਤਾਂ ਕੇਵਲ ਗੁਰੂ ਘਰ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸੋ, ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਤਾਂ ਬੋਦੀਧਾਰੀਆਂ ‘ਤੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਘਟਦਾ। ਹੁਣ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਪੱਖ ਤੋਂ। 1. ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਪੁਰਬ – 9 ਜੇਠ, ਸੰਮਤ 1536 ਬਿ:, 5 ਮਈ ਸੰਨ 14792. ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦਾ ਜੋਤੀ ਜੋਤ ਪੁਰਬ – 2 ਅੱਸੂ, ਸੰਮਤ 1631 ਬਿ:,1 ਸਤੰਬਰ ਸੰਨ 15743. ਬੀਰਬਲ ਦਾ ਜਨਮ – ਸੰਨ 1528 4. ਬੀਰਬਲ ਦੀ ਮੌਤ – 16 ਫਰਵਰੀ ਸੰਨ 1586ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਤਾਂ ਬੀਰਬਲ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ੧੨ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਜੋਤੀ ਜੋਤ ਸਮਾ ਗਏ ਸਨ। ਫਿਰ ਬੀਰਬਾਲ ਦੀ ਮੌਤ ਸੁਣ ਕੇ ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਦੇ ਉਚਾਰਨ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਈ ਗੁੰਜਾਇਸ਼ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ। ਨਾ ਤਾਂ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਬੀਰਬਲ ਪ੍ਰਤੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਬੋਦੀਧਾਰੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਘਟਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਤੇ ਇਹ ਉਥਾਨਕਾ ਥੋਥੀ ਹੀ ਹੈ। ਸਿਆਣੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਘਰ ਦੇ ਭਾਗ ਡਿਉੜੀ ਤੋਂ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਉਥਾਨਕਾ ਹੀ ਮਨਘੜਤ ਹੈ ਤਾਂ ਹੁਕਮਨਾਮੇ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕੀ ਹੋਵੇਗੀ ਉਸਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਗਾ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਹੀ ਕਥਾ ਦੇ ਨਾਮ ਹੇਠ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਲੈਕਚਰਬਾਜ਼ੀ ਗੁਰਮਤਿ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ। ਗੁਰਬਾਣੀ ਜਗਿਆਸੂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਅਰਥ-ਬੋਧ ਕਰਵਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਜਗਿਆਸੂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਹੁਕਮ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਬਾਣੀ ਪੜੇ ਸੁਣੇ ਅਤੇ ਮਨ ਬਚ ਕਰਮ ਕਰਕੇ ਮੰਨੇ। ਹਾਂ, ਸ਼ੁਧ ਪਾਠ ਕਰਨ ਲਈ ਅੱਖਰੀ ਗਿਆਨ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨਾ ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੈ, ਪਰ ਲੈਕਚਰਬਾਜ਼ੀ ਨਹੀ। ਐਵੇਂ ਹੀ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦਾ ਨਾਮ ਵਰਤ ਕੇ ਆਪਣੀ ਮਨੌਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰਚਾਰਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜੇ ਇਹ ਪ੍ਰਚਾਰ ਮੰਜੀ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਫਿਰ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੁੰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਸਿੰਘ ਸਭਾ ਲਹਿਰ ਵਲੋਂ ਜੋ ਗੁਰਮਤਿ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ-ਪਸਾਰ ਪ੍ਰਚੰਡ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਉਸਨੂੰ ਢਾਹ ਲਾਉਣ ਦਾ ਕੋਝਾ ਯਤਨ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸਮੇਂ ਰਹਿੰਦੇ ਹੀ ਇਹ ਨਿਜ਼ਾਮ ਨੂੰ ਬਦਲਣਾ ਪਵੇਗਾ। ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਖ਼ਾਲਸਾ ਪੰਥ ਨੂੰ ਏਕਤਾ ਇਤਫਾਕ ਅਤੇ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਬਖਸ਼ਣ।ਭੁੱਲ ਚੁੱਕ ਦੀ ਖਿਮਾ।ਦਾਸਨਿ ਦਾਸ,ਜਸਜੀਤ ਸਿੰਘ15 ਸਾਵਣ, 555 (30 ਜੁਲਾਈ, 2023)
ਖ਼ਾਲਸਾ ਪੰਥ ਵਲੋਂ ਥਾਪੇ ਜਥੇਦਾਰ ਕੇਵਲ ਭਾਈ ਜਗਤਾਰ ਸਿੰਘ ਹਵਾਰਾ ਹਨ। ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਤਾਂ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹਿਣਗੇ।
ਡੁੱਲਿਆ ਖੂਨ ਸ਼ਹੀਦੀ ਜਿਹੜਾ, ਨਾਂ ਜਾਣਾ ਕਦੇ ਅਜਾਈਂ,ਲੜਕੇ ਤੂੰ ਸ਼ਹੀਦੀ ਪੁੱਤਰਾ, ਧਰਮ ਰਾਖੀ ਲਈ ਪਾਈ,ਨਾਮ ਤੇਰਾ ਰਹਿਣਾ ਜੱਗ ਤੇ, ਜਦ ਤੱਕ ਦੁਨੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀ,ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਮਾਣ ਪੁੱਤਰਾ, ਮਾਂ ਮਹਿੰਗਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਕਹਿੰਦੀ,ਨਾਲ ਖੜਾਕ ਦੇ ਉੱਡੇ ਕਬੂਤਰ, ਪੈ ਗਈ ਜਦ ਰੌਲੀ,ਇੱਕ ਜੂਨ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਦੁਪਿਹਰੇ, ਚੱਲਣ ਲੱਗ ਪਈ ਗੋਲੀ,ਗੁਰੂ ਘਰਾਂ ਤੇ ਹੋਇਆ ਹਮਲਾ, ਕੌਮ ਕਦੇਂ ਨਾਂ ਸਹਿੰਦੀ,ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਮਾਣ ਪੁੱਤਰਾ, ਮਾਂ ਮਹਿੰਗਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਕਹਿੰਦੀ,ਸਣੇ ਬੂਟਾਂ ਦੇ ਸੀ ਆਰ ਪੀ, ਆਣ ਜਾ ਹਮਲਾ ਕਰਿਆ,ਦਿੱਤਾ ਅੱਗੋ ਜਵਾਬ ਬੱਬਰਾਂ, ਮੀਂਹ ਗੋਲੀ ਦਾ ਵਰਿਆ,ਬੱਬਰ ਸੂਰਮੇ ਮਹਿੰਗਾ ਸਿੰਘ ਦੀ, ਗੰਨ ਸੀ ਬਦਲੇ ਲੈਦੀ,ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਮਾਣ ਪੁੱਤਰਾ, ਮਾਂ ਮਹਿੰਗਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਕਹਿੰਦੀ,ਬਾਬਾ ਅਟੱਲ ਰਾਏ ਤੋਂ ਲੜਦਾ, ਜਾਵੇ ਉਤਾਹ ਨੂੰ ਚੜ੍ਹਦਾ,ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ ਕਈ ਮੂਧੇ ਸੂਰਮਾ, ਜਿੱਧਰ ਫ਼ਾਇਰਿਗ ਕਰਦਾ,ਇਕੱਲੀ ਇਕੱਲੀ ਗੋਲੀ ਸਿੰਘ ਦੀ, ਜਾ ਜਿਸਮਾਂ ਨਾਲ ਖਹਿੰਦੀ,ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਮਾਣ ਪੁੱਤਰਾ, ਮਾਂ ਮਹਿੰਗਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਕਹਿੰਦੀ,ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਸਿਰ ਦੁਮਾਲਾ ਕੇਸਰੀ, ਨਜ਼ਰ ਦੂਰ ਤੋਂ ਆਵੇ,ਲੱਗੀ ਗੋਲੀ ਆ ਸਿਰ ਸ਼ੇਰ ਦੇ, ਜੋ ਵੈਰੀ ਲੁੱਕ ਚਲਾਵੇ,ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਹੋ ਗਈ ਸਿੰਘੋ, ਵਾਇਰਲੈੱਸ ਸੀ ਕਹਿੰਦੀ, ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਮਾਣ ਪੁੱਤਰਾ, ਮਾਂ ਮਹਿੰਗਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਕਹਿੰਦੀ,ਵਿੱਚ ਇਤਿਹਾਸਾਂ ਲੱਭਦੀ ਦੁਨੀਆਂ, ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦਾ ਸਿਰਨਾਵਾਂ,ਮਲਕੀਤ ਸਰਪੰਚਾ ਜੰਮਣ ਸੂਰਮੇ, ਧੰਨ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਮਾਂਵਾਂ,ਸ਼ਹੀਦ ਪੁੱਤ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਚੁੰਮਕੇ, ਫੇਰ ਵਿਦਾਇਗੀ ਲੈਦੀ,ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਮਾਣ ਪੁੱਤਰਾ, ਮਾਂ ਮਹਿੰਗਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਕਹਿੰਦੀ,
ਜੂਨ 1984 ਦਾ ਮਹੀਨਾ ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਹਿਮ ਸਥਾਨ ਰੱਖਦਾ ਹੈ । ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਰੂਹਾਨੀਅਤ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਪਵਿੱਤਰ ਸ੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਉੱਤੇ ਫੌਜਾਂ ਚਾੜ੍ਹ ਕੇ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਤਖਤ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਢਾਹ ਢੇਰੀ ਕੀਤਾ । ਪੰਚਮ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਦਾ ਸ਼ਹੀਦੀ ਪੁਰਬ ਮਨਾਉਣ ਲਈ ਇਕੱਤਰ ਹੋਈਆਂ ਅਨੇਕਾਂ ਸੰਗਤਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਮਾਸੂਮ ਬੱਚੇ, ਬੀਬੀਆਂ ਅਤੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਕੋਹ ਕੋਹ ਕੇ ਸ਼ਹੀਦ ਕੀਤਾ । ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ ਨੂੰ ਤੀਜੇ ਘੱਲੂਘਾਰੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਯਾਦ ਕਰਦੀ ਹੈ । ਅਖੰਡ ਕੀਰਤਨੀ ਜਥੇ ਦੇ ਮੁਖੀ ਭਾਈ ਬਖਸ਼ੀਸ਼ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਚਾਹੇ ਇਹ ਘੱਲੂਘਾਰੇ ਨੂੰ ਵਾਪਰਿਆਂ 39 ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਹਨ ਪਰ ਇਸ ਘੱਲੂਘਾਰੇ ਦਾ ਸੀਨੇ ਵਿੱਚ ਚੀਸਾਂ ਮਾਰਦਾ ਡੂੰਘਾ ਜ਼ਖਮ ਹਰ ਸੱਚੇ ਸਿੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅੱਜ ਵੀ ਹਰਾ ਹੈ ਤੇ ਜੂਨ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਜ਼ਖਮ ਰਿਸਣ ਲਗਦਾ ਹੈ । ਭਾਰਤ ਦੀ ਬ੍ਰਾਹਮਣਵਾਦੀ ਹਕੂਮਤ ਵੱਲੋਂ ਕੌਮੀ ਏਕਤਾ, ਧਰਮ ਨਿਰਪੱਖਤਾ ਤੇ ਜਮਹੂਰੀਅਤ ਦੇ ਪਰਦੇ ਹੇਠ ਸਿੱਖ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਕੁਚਲਣ ਲਈ, ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਨਿਆਰੇਪਣ ਨੂੰ ਮੇਟਣ ਲਈ ਅਤੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਸਦੀਵੀ ਤੌਰ ਤੇ ਦੁਬੈਲ ਬਨਾਉਣ ਲਈ ਇਹ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਗੁਰੂ ਕਿਰਪਾ ਸਦਕਾ ਆਪਣਾ ਸੀਸ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਅਰਪਣ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਗੁਰੂ ਕੇ ਸਿੱਖਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਭਾਈ ਮਹਿੰਗਾ ਸਿੰਘ ਬੱਬਰ, ਸੰਤ ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਭਿਡਰਾਂਵਾਲੇ, ਜਨਰਲ ਸ਼ਾਬੇਗ ਸਿੰਘ ਜਿਹੇ ਅਨੇਕਾਂ ਹੀ ਅਣਖੀ ਯੋਧੇ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ, ਨੇ ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਜਬਰ ਦਾ ਟਾਕਰਾ ਮਿਸਾਲੀ ਸ਼ਹਾਦਤਾਂ ਦੇ ਕੇ ਕੀਤਾ ਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ ਦੰਦ ਖੱਟੇ ਕੀਤੇ । ਅੱਜ ਜਦ ਸ੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਉੱਤੇ ਹਮਲੇ ਨੂੰ 39 ਸਾਲ ਬੀਤ ਗਏ ਹਨ ਤੇ ਜੇ ਅੱਜ ਦੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਤੇ ਝਾਤ ਮਾਰੀ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਉੱਤੇ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਹਮਲੇ ਲੁਕਵੇਂ ਤੇ ਜ਼ਾਹਰਾ ਤੌਰ ਤੇ ਜਾਰੀ ਹਨ । ਸਿੱਖੀ ਦੀ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਕਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਅੱਜ ਵੀ ਸਰਕਾਰੀ ਜਬਰ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਹੈ । ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਉੱਤੇ ਗੁੱਝੇ ਤੇ ਜ਼ਾਹਰਾ ਹਮਲੇ ਸਰਕਾਰ ਵੱਲੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ । ਸਾਜ਼ਿਸ਼ਾਂ ਤਹਿਤ ਸਾਹਿਬ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਸਰੂਪਾਂ ਦੀਆਂ ਬੇਅਦਬੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ਤੇ ਦੋਸ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪੂਰੀ ਸਰਕਾਰੀ ਪੁਸ਼ਤਪਨਾਹੀ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ । ਸੰਨ 1984 ਵਿੱਚ ਸ਼ਹੀਦੀਆਂ ਪਾਉਣ ਵਾਲੇ ਯੋਧੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਸਨ ਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਕੇ ਇਸ ਨਤੀਜੇ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਕਿ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਨੂੰ ਇਸ ਬ੍ਰਾਹਮਣਵਾਦੀ ਹਕੂਮਤ ਤੋਂ ਇਨਸਾਫ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਦਾ ਤੇ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਸੁਰੱਖਿਆ ਨਾਲ ਸਿਰਫ ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਹੀ ਜੀਅ ਸਕਦੀ ਹੈ । ਇਸ ਸੰਕਲਪ ਨੂੰ ਉਭਾਰਨ ਲਈ ਹੀ ਗੁਰੂ ਕੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਸ਼ਹੀਦੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਚੱਲਿਆ ਸਿੱਖ ਸੰਘਰਸ਼ ਉਸੇ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਲਈ ਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਨੇਕਾਂ ਸੂਰਬੀਰ ਯੋਧਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਜਾਨਾਂ ਨਿਛਾਵਰ ਕੀਤੀਆਂ ।ਸ਼ਹੀਦ ਆਪਣਾ ਆਪ ਗੁਰੂ ਦੇ ਦਰ ਤੇ ਨਿਛਾਵਰ ਕਰਕੇ ਸਾਨੂੰ ਜਿਹੜਾ ਰਾਹ ਦਿਖਾ ਗਏ ਹਨ ਉਹ ਧਰਮ ਦਾ ਮਾਰਗ ਹੈ । ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਪੱਕ ਹੋ ਕੇ, ਨਾਮ ਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਗੜੂੰਦ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਦੇ ਕੇ ਤਨ, ਮਨ ਤੇ ਧਨ ਨਾਲ ਨਿਸ਼ਕਾਮ ਸੇਵਾ ਕਰਦਿਆਂ ਹੀ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਵੱਲੋਂ ਦਿੱਤੇ ਸੰਕਲਪ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਆਪਣੇ 'ਹਲੇਮੀ ਰਾਜ' ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ । ਗੁਰਮਤਿ ਦੇ ਪਾਂਧੀ, ਨਾਮ ਬਾਣੀ ਦੇ ਰਸੀਏ, ਸਿਦਕ ਸਿਰੜ ਦੀ ਮੂਰਤ, ਪੰਥ ਦਰਦੀ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਭਾਈ ਰਣਧੀਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਬਚਨ ਹਨ ਕਿ ' ਖਾਲਸਾਈ ਹਲੇਮੀ ਰਾਜ ਹੋ ਜਾਏਗਾ, ਜ਼ਰੂਰ ਹੋਏਗਾ, ਹੋ ਕੇ ਰਹੇਗਾ । ਸਤਿਗੁਰ ਦਸਮੇਸ਼ ਜੀ ਦੀ ਜ਼ਾਹਰ ਕਲਾ ਵਰਤੇਗੀ । ਉਸ ਦਾ ਜ਼ਹੂਰ ਘਟ ਘਟ ਅੰਦਰ ਵਰਤੇਗਾ ।' ਪਰ ਵਰਤੇਗਾ ਉਦੋਂ ਹੀ ਜਦੋਂ ਉੱਚ ਖਾਲਸਾਈ ਆਦਰਸ਼ਾ ਉੱਤੇ ਪਹਿਰਾ ਦੇਣਗੇ ਅਤੇ ਗੁਰਮਤਿ ਅਸੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਦ੍ਰਿੜ ਹੋਣਗੇ । ਜੂਨ 1984 ਦੇ ਘੱਲੂਘਾਰੇ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਹਰ ਸਾਲ ਯਾਦ ਕਰਨਾ ਹੀ ਬਹੁਤ ਨਹੀਂ ਹੈ ਬਲਕਿ ਪੰਥ ਦਰਦੀ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਘੱਲੂਘਾਰੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਹੀਦੀਆ ਪਾ ਗਏ ਗੁਰਮਖਿ ਜਨਾਂ ਦੇ ਨਕਸ਼ੇ ਕਦਮਾਂ ਤੇ ਚਲਦਿਆਂ ਰਹਿਤ ਰਹਿਣੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਪੱਕ ਹੋ ਕੇ, ਨਾਮ ਬਾਣੀ ਦਾ ਜਾਪ ਕਰਦਿਆਂ ਆਪਣਾ ਤਨ , ਮਨ ਧਨ ਗੁਰੂ ਕੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਲਗਾਉਣ । ਅਨਿਆਈ ਰਾਜ ਦੇ ਜ਼ੁਲਮ ਚੁੱਪ ਕਰ ਕੇ ਨਾ ਸਹਿਣ । ਗੁਰੂ ਘਰ ਦੇ ਦੋਖੀਆਂਨਿੰਦਕਾਂ ਦੇ ਸਿੱਖ ਵਿਰੋਧੀ ਕਾਰਿਆਂ ਦਾ ਮੂੰਹ ਤੋੜਵਾਂ ਜਵਾਬ ਦੇਣ । ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਹਰ ਕਰਨਗੇ ਤੇ ਸਾਡੀ ਕੀਤੀ ਸੇਵਾ ਦਾ ਫਲ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਅਜ਼ਾਦ ਘਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਾਨੂੰ ਅਵੱਸ਼ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨਗੇ ।
ਸਿੱਖ ਪੰਥ ਦੇ ਉਚੇ ਸੁੱਚੇ ਗੁਰਮਤਿ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਅੱਗੇ 'ਬਾਦਲ' ਬਣ ਬੈਠੇ ਦਾ ਸਮਾਂ ਪੂਰਾ ਹੋਇਆ। ਗੁਰਮਤਿ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਕਿਰਨ ਪੰਥ ਤਾਈਂ ਜ਼ਰੂਰ ਪਹੁੰਚੇਗੀ।
20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਮਹਾਨ ਪੰਥ ਸੇਵਕ, ਗੁਰਮਤਿ ਰਹਿਤ ਰਹਿਣੀ ਦੇ ਸੂਰੇ, ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਹਕੂਮਤ ਨੂੰ ਗੁਰਮਤਿ ਅੱਗੇ ਝੁਕਾਉਣ ਵਾਲੇ, ਬ੍ਰਹਮਗਿਆਨੀ ਅਵਸਥਾ ਦੇ ਮਾਲਕ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਭਾਈ ਰਣਧੀਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦਿਆਂ…
Timeline photosਸਾਕਾ ਵੈਸਾਖੀ 1978 ਦੇ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹੋਏ –ਗੁਰਸਿੱਖੀ ਕਮਾਈ ਵਿਚ ਰੰਗ ਰੰਗੜੇ, ਨਾਮ-ਬਾਣੀ ਦੀ ਛਹਿਬਰਾਂ ਮਾਣਦੇ, ਕਹਿਣੀ ਕਰਨੀ ਦੇ ਸੂਰੇ, ਪੰਥ ਤੋਂ ਕੁਰਬਾਨ ਹੋਣ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ ਤੱਤਪਰ, ਗਰੀਬ ਅਤੇ ਮਜਲੂਮ ਦੇ ਮਸੀਹੇ, 20ਵੀਂ ਸਦੀਂ ਦੇ ਮਹਾਨ ਨਿਡਰ ਸੂਰੇ ਜੱਥੇਦਾਰ ਭਾਈ ਫੌਜਾ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿਚ ਸਾਹਿਬ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਬੇਅਦਬੀ ਨਾ ਸਹਾਰਦੇ ਹੋਏ ਵੈਸਾਖੀ 1978 ਨੂੰ, ਸ੍ਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਵਿਚ ਚਲ ਰਹੇ ਅਖੰਡ ਕੀਰਤਨ ਸਮਾਗਮ ਵਿਚੋਂ ਉਠ ਕੇ ਗਏ ਸਮੂਹ 13 ਸ਼ਹੀਦ ਸਿੰਘਾਂ ਦੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਇਸ ਵਿਸਾਖੀ ਤੇ ਪ੍ਰਣ ਕਰੀਏ ਕਿ ਨਾਮ-ਬਾਣੀ ਅਤੇ ਰਹਿਤ-ਰਹਿਣੀ ਦੀਆਂ ਅਟੁੱਟ ਕਮਾਈਆਂ ਲਈ ਅਸੀਂ ਵੀ ਤੱਤਪਰ ਹੋਈਏ। ਤਾਂ ਕਿ ਵਿਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਵਿਕਾਰੀਆਂ ਦੋਹਾਂ ਨਾਲ ਸਿੱਝ ਕੇ ਖਾਲਸੇ ਦਾ ਹਲੇਮੀ ਰਾਜ ਲਿਅਉਣ ‘ਚ ਅਸੀਂ ਵੀ ਕਿਣਕਾ ਮਾਤਰ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾ ਸਕੀਏ। ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਦ੍ਰਿੜ ਕਰ ਲਈਏ ਕਿ ਨਾਨਕ ਦਸਮੇਸ਼ ਜੀ ਅਗਰ ਕੋਈ ਪੰਥ ਵਾਸਤੇ ਸੇਵਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹ ਹੁਕਮੀ ਰਹਿਣੀ ਬਹਿਣੀ ਅਤੇ ਕਹਿਣੀ ਕਰਨੀ ਦੇ ਸੂਰਿਆਂ ਤੋਂ ਹੀ ਲੈਦੇਂ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦਾ ਥਾਪੜਾ ਹੋਵੇ ਜੋ ਕਿ ਹੁਣ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਅਰਦਾਸੇ ਉਪਰੰਤ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਹੀ ਹਰ ਮੈਦਾਨ ਫਤਹ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। 13 ਸਿੰਘਾਂ ਦੀ ਸ਼ਹਾਦਤ ਨੇ ਹੀ ਅਜੋਕੇ ਸਿੰਘ ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਮੁੱਢ ਬੰਨਿਆਂ ਅਤੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਤੇ ਕੁਰਬਾਨ ਹੋਣ ਦਾ ਚੱਜ ਸਿਖਾਇਆ। ਆਉ ਜਿਸ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਆਸਰੇ ਨਾਲ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਸਤਿਕਾਰ ਖਾਤਰ 13 ਸਿੰਘਾਂ ਨੇ ਸ਼ਹੀਦੀਆਂ ਪਾ ਕੇ ਪੂਰਨੇ ਪਾਏ, ਓਹ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕ ਕੇ ਅਸੀਂ ਵੀ ਗੁਰੂ ਵਾਲੇ ਬਣ ਗੁਰੂ ਦੇ ਬੰਦੇ ਹੀ ਹੋ ਜਾਈਏ।